Kot Brytyjski Krótkowłosy to przedstawiciel największej rasy kotów krótkowłosych.

Koty Brytyjskie to przykład rasy, którą w znaczącym stopniu ukształtowały warunki środowiskowe i klimatyczne, w jakich przyszło im żyć. Koty brytyjskie są jedną z najstarszych naturalnych (pierwotnych) ras w Europie, oznacza to, że człowiek nie ingerował w ich rozwój genetyczny, aż do czasów I-szej i II-giej Wojny Światowej. My jako hodowcy nadaliśmy jej tylko ostateczny dzisiejszy wygląd.

Czasy starożytne:
Rasa ta wywodzi się od kotów domowych z Egiptu, skąd wraz z legionami rzymskimi trafiły na kontynent europejski. Koty brytyjskie wykorzystywane były do ochrony zapasów żywności przed szkodnikami, wędrując jako towarzysze razem z rzymianami. Następnie prawdopodobnie było to po II wieku naszej ery, w czasach rzymskiej kolonizacji wysp brytyjskich, dotarły aż do Wielkiej Brytanii gdzie były wykorzystywane na farmach jako zwierzęta gospodarcze do walki z drobnymi gryzoniami, a nawet miały zdolności do polowania na szczury. Koty Brytyjskie cenione były bardzo za zdolności łowieckie.

Czas średniowiecza:
Następnie przez stulecia kot brytyjski traktowany był jak nasz obecny kot domowy. Żył i rozmnażał się w gospodarstwach bez ingerencji hodowców, gdzie mógł liczyć na ciepłe miejsce przy piecach w domach. Towarzyszył on ludziom w ich codziennym życiu, zapobiegał inwazji myszy i szczurów. Charakterystyczne dla "brytyjczyków" cechy tj.: muskularny, zwarty tułów i szerokie barki, krótkie mocne nogi, krótkie, niezwykle gęste futro, dzięki któremu mogły przetrzymać niezbyt sprzyjające i zróżnicowane warunki pogodowe zostały wykształcone poprzez życie kotów przez wiele lat z dala od swych "kolegów" z kontynentu europejskiego.

Czas nowożytni - XIX wiek:
Na początku XIX wieku kotem brytyjskim zainteresowały się środowiska hodowców z Wielkiej Brytanii, gdyż dostrzeżono również inne cenne walory ich charakteru tj. spokojne i ufne usposobienie, chęć bliskiego obcowania z człowiekiem, bez bycia nachalnym. W tym czasie koty brytyjskie wyprowadziły się z gospodarstw wiejskich do posiadłości arystokracji brytyjskiej. Paradoksalnie do zwiększenia popularności kotów brytyjskich przyczyniły się inne rasy kotów tj. koty orientalne, syjamskie, perskie, które w tym czasie przywożone były do Wielkiej Brytanii. Ludność brytyjska znana ze swoich konserwatywnych i imperialnych poglądów zapragnęła mieć własną rasę kotów domowych.

I tak to w roku 1871r. kot brytyjski został narodowym kotem Brytyjczyków za sprawą Harrison Weira, który jest uznawany za praojca wszystkich wystaw kotów. Pierwsza wystawa na której obecny był kot brytyjski krótkowłosy odbyła się w Crystal Palace w Londynie w 1871 roku. Celem Harrisona Weira było zainteresowanie szerokiej publiczności różnymi rasami i odmianami kotów oraz wypracowanie standardów rejestracji ras, a wypromować te idee miały w znacznym stopniu takie właśnie wystawy. Sam Weir był prawdziwym wielbicielem kotów brytyjskich krótkowłosych, a zdobywczynią pierwszej nagrody podczas pierwszej na świecie wystawy kotów była jego kotka tej rasy. Jednak dopiero w 1929 roku kot brytyjski został uznany za odrębną rasę przez organizację felinologiczną na kongresie GCCF (The Governing Council of the Cat Fancy - angielska kocia federacja).

Okres I i II Wojny Światowej i czas obecny:
Czas I i II Wojny Światowej bardzo ograniczył populację kotów brytyjskich, która była bliska wyginięcia. Pozostałe dorosłe osobniki w wieku rozrodczym nie zapewniały już wystarczającej różnorodności genetycznej, co groziłoby wystąpieniu chorób genetycznych u kotów. Dlatego też hodowcy postanowili dokonać krzyżówek kota brytyjskiego z kotami rasy perskiej, rosyjskiej niebieskiej, burmańskiej a nawet kartuskiej. Krzyżówki te trwały do początku lat 80-tych XX wieku, w ich wyniku obecny wzorzec kota brytyjskiego to kot muskularny, krępej budowy, posiadający gęste futro oraz proporcjonalnie krótkie nogi. Efektem ubocznym tych krzyżówek genetycznych było pojawienie się kota brytyjskiego długowłosego (BLH), który został uznany wstępnie za odrębną rasę dopiero na początku 2016 roku, w pełni została uznana dopiero w 2017r. przez organizację FIFe (Federation Internationale Feline - międzynarodowa organizacja felinologiczna). Inna organizacja felinogoliczna WCF - (World Cat Federation) uznała rasę długowłosą w 2009 roku.

Pierwszy kot brytyjski krótkowłosy (a przynajmniej pierwszy zarejestrowany przedstawiciel tej rasy) trafił do Polski w 1994 roku za sprawą Marzeny Mroczkowskiej-Filipowicz. Kotem tym była sprowadzona z Ukrainy niebieska kotka o imieniu Arabella Big Ben.

Opracowanie własne. Kopiowanie treści i jej publikacja w całości lub w częściach bez zgody właściciela zabroniona.

Źródła:
Magazyn KOCIE SPRAWY Nr 151 – Maj 2015
Krzysztof Czyżkowski, Martyna Paturalska: Kot brytyjski. Magazyn dla miłośników kotów KOT, nr 12(16) grudzień 2006. Wydawnictwo Galaktyka, Łódź
Pierre Rousselet-Blanc (Red.): Poradnik encyklopedyczny KOTY. Larousse Polska, Wrocław 2006.

http://wszystkookotach.pl/kot-brytyjski-krotkowlosy/
https://www.koty.pl/rasa/kot-brytyjski-dlugowlosy/
http://www.kociesprawy.pl/magazyn/czytelnia_artykuly_w_kocich_sprawach/rasy/kot_brytyjski_angielski_dzentelmen/kot_brytyjski_angielski_dzentelmen_caly_tekst/
http://behawioryscicoape.pl/behawiorysci/300/publikacje/28